Miasto Hrubieszów

Janusz Tadeusz Panasiewicz – doktor historii nowożytnej (2011) i magister inżynier mechanik (1973). Urodził się w 1950 roku Hrubieszowie, do 1957 mieszkał na Sławęcinie, a następnie w Brodzicy. Ukończył hrubieszowskie Liceum Ogólnokształcące im. ks. S. Staszica. Swoje zainteresowania i pracę naukową skupił m.in. wokół historii Hrubieszowa, jej tradycji i kultury oraz postaci Stanisława Staszica i jego dokonań, stając się tym samym znawcą tematu, ambasadorem idei staszicowskich i popularyzatorem tej zasłużonej dla Hrubieszowa osoby.

Janusz Panasiewicz jest autorem rozprawy doktorskiej „Człowiek i dzieło. Stanisław Staszic i Towarzystwo Rolnicze Hrubieszowskie” oraz współautorem z dr. Józefem Niedźwiedziem „Dziejów miejscowości gminy Hrubieszów, powiat hrubieszowski”. Wyniki swoich poszukiwań i badań popularyzuje w licznych artykułach, dzięki temu jest autorem blisko stu artykułów o historii regionu hrubieszowskiego i związanych z nią postaciach. Przykładowe to:  

„Nieznane autografy księdza Staszica”, „Hrubieszowska realizacja koncepcji rozwoju gospodarczego sformułowanej w pracy ks. Stanisława Staszica „O statystyce Polski” z 1807 r.”, „Własność ks. Stanisława Staszica na terenie miasta Hrubieszowa” („Zeszyty Staszicowskie”)

„Powody interwencji ks. Staszica o zachowanie szkoły hrubieszowskiej („Zapis Czasu”)

„Umowa kupna-sprzedaży dóbr Hrubieszów z 30 marca 1800 r.”, „Hipoteka miasta Hrubieszowa”, „Wygony hrubieszowskie”, „Przybliżenie lokalizacji zamku hrubieszowskiego – nowe wskazania z „Opisania statystycznego miasta Hrubieszowa z 12/23 maja 1860 roku” („Archiwariusz Zamojski”)

„Zagadkowe losy hrubieszowskiej machiny Abrahama Sterna”, „Towarzystwo Rolnicze Hrubieszowskie w świetle najnowszych badań archiwalnych” („Biuletyn Towarzystwa Regionalnego Hrubieszowskiego”).

Janusz Panasiewicz jest inicjatorem, organizatorem i uczestnikiem licznych wydarzeń o charakterze społeczno-kulturowym i popularyzatorskim, m.in. konferencji i odczytów. Na uwagę zasługują Jego działania badawcze i promowanie regionu hrubieszowskiego w Polsce i polskich środowiskach naukowych. Za swoją działalność społeczno-kulturalną został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi (1984) oraz Dyplomem Marszałka Woj. Lubelskiego „Za zasługi w działalności na rzecz kultywowania tradycji i ochrony dziedzictwa kulturowego Lubelszczyzny” (2015).