Jedna z nielicznych ciągle czynnych cerkwi w regionie. Zbudowana w 1873 r.na miejscu rozebranego w 1785 r. kościoła parafialnego. Jest to typowa budowla sakralna z drugiej połowy XIX w., budowanych na polecenie władz carskich w stylu rosyjsko-bizantyjskim.
Zbudowana na planie krzyża, z ośmiokątną wieżą dzwonnicą, półokrągłym prezbiterium oraz dwoma bocznymi skrzydłami. Zwieńczona jest trzynastoma typowymi cebulastymi kopułami: jedną nad dzwonnicą, pięcioma w tradycyjnym układzie nad centralną częścią nawy głównej, trzema nad każdym ze skrzydeł oraz jedną nad prezbiterium. Jest jedyną w Polsce i drugą w Europie cerkwią z trzynastoma kopułami. Ogrodzenie pierwotnie było drewniane, w 1964 r. zamienione na metalowe z kutych prętów (z cerkwi w Dubience).